Σαν Έλληνες όλοι γνωρίζουμε ότι το φαγητό μας δεν το συνοδεύουμε μόνο με το κρασί και τη μπύρα! Είμαστε ένας καθαρά μεσογειακός λαός που καθημερινά θα μπορούσε να συνοδεύει το φαγητό του με το ούζο η το τσίπουρο!

Το Ούζο ανήκει στην κατηγορία των ανισούχων αποσταγμάτων με την έννοια ότι τα κύρια αρωματικά και γευστικά χαρακτηριστικά του προέρχονται από το γλυκάνισο, ή/και το μάραθο ή/και τον αστεροειδή γλυκάνισο. Αυτά τα τρία μπαχαρικά περιέχουν ένα στοιχείο που ονομάζεται ανιθόλη η οποία και δίνει στο ούζο το βασικό του «ανισούχο» χαρακτήρα. Εκτός από τα παραπάνω «υποχρεωτικά» συστατικά τα οποία και πρέπει να κυριαρχούν στο γευστικό προφίλ του ούζου, έχει τη δυνατότητα ο κάθε ποτοποιός να προσθέτει και όποια άλλη πρώτη ύλη επιθυμεί ώστε να κάνει τη συνταγή του κάπως «διαφορετική».

Το ούζο παράγεται σε χάλκινους αποστακτήρες, ως «βάση» χρησιμοποιείται καθαρή αλκοόλη αγροτικής προέλευσης την οποία αφού την αραιώσουμε με νερό, την αναμιγνύουμε με όλα τα συστατικά που περιέχονται στη ξεχωριστή συνταγή του κάθε ποτοποιού. Από την απόσταξη, κρατάμε μόνο το μεσαίο κομμάτι (καρδιά) το οποίο αφού αραιωθεί με ουδέτερο νερό συνήθως στους 40 αλκοολικούς βαθμούς, δημιουργείται το τελικό προϊόν το οποίο και αγοράζουμε εμφιαλωμένο πλέον προς κατανάλωση.

Το Τσίπουρο παράγεται επίσης με απόσταξη σε χάλκινους άμβυκες μόνο που εδώ απαιτούνται ζυμωμένα στέμφυλα σταφυλιών μαζί πιθανόν και με λίγο κρασί. Γενικώς χρησιμοποιείται συνδυασμός από διάφορες ποικιλίες σταφυλιών αν και τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε να παράγονται και τσίπουρα από μια μόνο ποικιλία. Και εδώ από την απόσταξη, κρατάμε μόνο το μεσαίο κομμάτι (καρδιά) το οποίο αφού αραιωθεί με ουδέτερο νερό συνήθως στους 40 αλκοολικούς βαθμούς, δημιουργείται το τελικό προϊόν το οποίο και αγοράζουμε εμφιαλωμένο πλέον προς κατανάλωση.

Στη περίπτωση που παράγεται τσίπουρο με γλυκάνισο τότε πρέπει να υπάρξει μια επαναπόσταξη του τσίπουρου με γλυκάνισο, ή/και μάραθο ή/και αστεροειδή γλυκάνισο ώστε να αποκτήσει το τσίπουρο και ανισούχο χαρακτήρα.