Οι κλιματολογικές συνθήκες είναι ο βασικός παράγοντας που έχει επηρεάσει την εξέλιξη της γαστρονομίας κάθε τόπου. Η χώρα μας, με τον ιδιαίτερο νησιωτικό της χαρακτήρα και την επιρροή της Μεσογείου, ειδικότερα το καλοκαίρι έχει υιοθετήσει γαστρονομικές συνήθειες που βασίζονται πολύ στις ωμές σαλάτες, τα λαδερά, το ψάρι και τα θαλασσινά, τα πουλερικά αλλά και το κόκκινο κρέας σε λιγότερο όμως βαθμό από ότι συμβαίνει το χειμώνα. 

Η λίστα κρασιών του κάθε εστιατορίου, σαφώς, όπως έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το «ύφος» του κάθε σημείου, με την έννοια ότι εάν το σημείο βασίζεται στο κρέας, τότε λογικό είναι η βαρύτητα της λίστας κρασιών να πέφτει στα κόκκινα κρασιά. 

Μιλώντας όμως γενικώς για το Ελληνικό καλοκαίρι και τη λογική της λίστας κρασιών, εύκολα συμπεραίνουμε ότι το κυρίαρχο κρασί γίνεται το λευκό ενώ συγχρόνως εντείνεται η συμμετοχή των ροζέ κρασιών στη λίστα. Το παραπάνω δε σημαίνει ότι δεν πίνουμε κόκκινα κρασιά το καλοκαίρι, απλά σημαίνει ότι οι επιλογές των κόκκινων κρασιών πρέπει να είναι πιο προσεκτικές με στόχο να περιορίσουμε τα πολύ στιφά αλλά και τα υψηλού αλκοολικού τίτλου κόκκινα κρασιά. 

Μη ξεχνάμε, κατά τη διαδικασία, της επιλογής μας, να προσπαθούμε να καλύψουμε τις βασικές Ονομασίες Προέλευσης της χώρας μας. 

Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε να πλαισιώνουμε τη λίστα των κρασιών μας με μια αξιόλογη επιλογή από μπύρες, τσίπουρο και ούζο! Ειδικότερα τα ανισούχα αποστάγματα αποτελούν βασικό στοιχείο του πολιτισμού μας ως «συνοδευτικό» φαγητού.