Όπως αναφέραμε στο άρθρο για τα Ελληνικά αποστάγματα φαγητού, ο συνήθης αλκοολικός τίτλος που έχουν αυτά τα προϊόντα είναι γύρω στο 40% κατά όγκο.

Αυτό σημαίνει ότι για να καταναλωθούν ως συνοδευτικά φαγητού, τα αποστάγματα αυτά καλό είναι να αραιωθούν με νερό και πάγο (τις περισσότερες φορές) ώστε ο τελικός αλκοολικός βαθμός κατανάλωσης να πλησιάζει αυτόν του κρασιού, δηλαδή γύρω στο 13% Αυτό λοιπόν αναλύεται ως προς μια αναλογία αποστάγματος / νερού = 1/ 2 (ένα μέρος αποστάγματος προς 2 μέρη νερού). 

Η θερμοκρασία του νερού κατά τη διαδικασία της αραίωσης πρέπει να είναι δροσερή προς κρύα καθώς θα υποβοηθηθεί η μεγαλύτερη μείωση της θερμοκρασίας με τη χρήση και του πάγου.

Σημειώστε ότι τόσο το Ούζο όσο και το Τσίπουρο με γλυκάνισο ΔΕΝ το διατηρούμε στο ψυγείο μας. Ο λόγος είναι ότι οι ανισούχες ενώσεις που περιέχονται σε αυτά τα αποστάγματα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να δημιουργήσουν «θόλωμα – γαλάκτωμα»  στο προϊόν κάτι που για τα αποστάγματα που δεν έχουν αραιωθεί με νερό τα κάνει να  θεωρούνται ως μη αποδεκτά ποιοτικά ! Ο καταναλωτής την ώρα που του παρουσιάζουμε το απόσταγμα προσμένει να δει ένα υδαρές κρυστάλλινο προϊόν.

Σημειώστε επίσης ότι η διαδικασία σερβιρίσματος τόσο του Ούζου όσο και του Τσίπουρου με γλυκάνισο πρέπει να είναι η εξής:

• ΠΡΩΤΑ σερβίρουμε στο ποτήρι μας το ένα μέρος αποστάγματος, ακολουθούν κάτι λιγότερο από δύο μέρη κρύου νερού και στο ΤΕΛΟΣ ο πάγος !!! Αυτό γίνεται ώστε η μείωση της θερμοκρασίας να γίνει σταδιακά, να δημιουργηθεί ένα πλούσιο γαλάκτωμα και συγχρόνως να ΜΗΝ δημιουργηθούν κρύσταλλοι – λέπια από την απότομη μείωση της θερμοκρασίας. 

• Το Τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο, μπορούμε να το διατηρούμε στο ψυγείο μας μιας και δεν περιέχει ανισούχες ενώσεις ! Η διαδικασία σερβιρίσματος όμως είναι ακριβώς η ίδια με αυτή των ανισούχων μιας και δεν είναι αισθητικά αποδεκτή η πιθανή παρουσία κρυστάλλων κατά τη διάρκεια της κατανάλωσης του.